Architekturki

Piękna ta Warszawa! Pełna jest dobrze zaprojektowanych miejsc, będących ucieleśnieniem marzeń ludzi o lepszym mieście. Jeśli idąc do szkoły czy biura, pędząc do metra bądź na zakupy, nie widzisz tego, otwórz te książkę.

„Architekturki” kryją w swoim wnętrzu fascynującą opowieść o powojennych budynkach stolicy
i ich twórcach, niezwykłe ilustracje i ręcznie składane, misterne makiety budynków zrealizowane w technologii pop-up. Dzięki trójwymiarowi ze stron tej książki dosłownie wyskakują: muzea, biurowce, mosty, dworzec, stadion, banki, instytucje, by na pierwszym planie zaprezentować swoją urodę, pomysłowość, funkcjonalność, pochwalić się swoją historią. Tylko w stolicy architektoniczny Lord Vader sprzedaje modnisiom drogie torebki, maklerzy pracują w brzuchu wieloryba, a Gruba Kaśka żyć nie może bez Chudych Wojtków.

Choć czasem trudno polubić Warszawę, ukrytą pod warstwą bannerów, rusztowań, brudu i tysięcy pozornie nie pasujących do siebie elementów, warto zrozumieć co powoduje te emocje. Kto i w jakich czasach tworzył tę przestrzeń, jak wyglądało zderzenie marzeń z rzeczywistością.

Tak jak budynki tu opisane są ucieleśnieniem marzeń ludzi o lepszym mieście, tak ta książka jest spełnieniem marzenia jej twórców, by architektura rozbudzała wyobraźnię grą przestrzeni, materiałów, technik i kolorów – inspirowała dzieci tak, by w przyszłości potrafiły budować swoje marzenia.

Na rogu Ruin i Kresu,
Na rogu Gruzów i Śmierci,
Na rogu Zwalisk i Zgrozy,
Na rogu Marszałkowskiej i Jerozolimskiej,
Co padły sobie w płonące objęcia,
Żegnając się na zawsze, całując płomiennie –
Zjawiła się pękata warszawska babina,
Nieśmiertelna paniusia z chusteczką na głowie,
Postawiła, dnem do góry, skrzynkę na ruinach,
Podparła ją – meteorem; jakimś szczątkiem Miasta
I zawołała nieśmiertelnym tonem:
„Do chierbaty, do chierbaty,
Do świeżego ciasta!”
Julian Tuwim, Ab urbe condita

Warszawa to miasto inne niż wszystkie. Są w Polsce i na świecie miasta większe, miasta starsze, miasta piękniejsze. Ale urok Warszawy kryje się w jej charakterze, który tworzą tysiące pozornie zupełnie niepasujących do siebie elementów – budynków, miejsc, historii a przede wszystkim ludzi. Ludzi, którzy tu mieszkają i ludzi, którzy użyli swego talentu i umiejętności by uczynić to miasto wspanialszym i lepszym. Chociaż często ich wizje bardzo się od siebie różniły.
W mieście nieustannej zmiany, doświadczonym przez wojenne i historyczne zawieruchy na każdym kroku towarzyszą nam przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Dzieje miasta sięgają XIV wieku, a ślady osadnictwa na Bródnie czy Jazdowie są jeszcze znacznie starsze. Ale Warszawa, którą znamy to przede wszystkim Warszawa odbudowana, czy wręcz wybudowana od nowa po II wojnie światowej.
Ta książka to opowieść o kilkudziesięciu budynkach i budowlach, które w historii tego miasta odegrały rolę szczególną. Są wśród nich budynki małe i duże, piękne i brzydkie, pasujące do otoczenia i te, które odwracają się do sąsiadów plecami. Są wśród nich budynki – przyjaciele, które pozdrawiamy przechodząc i budynki które wolimy obchodzić z daleka. Ale każdy z nich jest odzwierciedleniem marzeń i nadziei twórcy o lepszym mieście. Wszystkie są na swój sposób niezwykłe. Wszystkie te budynki są jak kamienie milowe w historii miasta – każdy z nich niósł ze sobą jakąś nową myśl. Wszystkie też pełnią funkcję drogowskazów na moich ścieżkach – na których, mam nadzieję, wkrótce się spotkamy.

(fotografie: Gazeta.pl)

„ARCHITEKTURKI. Powojenne budynki warszawskie”
tekst: Marlena Happach, ilustracje: Robert Czajka, kierownik projektu: Agnieszka Szulejewska